پریسا قیاسی

دعوا و اختلاف بین بچه ها همیشه هست و نمی شه صد در صد ازش پیشگیری کرد. ولی نباید این اختلافات اونقدر زیاد بشه که جای دوستی و صمیمت بین اونا رو بگیره.

اگه بچه ها تون خیلی  با هم دعوا می کنند، احتمالا هنوز یاد نگرفتند که چطوری با هم بازی کنند. سعی کنید خودتون بیشتر باهاشون بازی کنید، اینطوری می تونید بازی کردن رو بهشون یاد بدید.

مثلا می تونید شما خاله بشید و بچه بزرگتر مامان بشه و بچه کوچکتر هم نی نی باشه. یا بچه بزرگ تر معلم بشه و شما و بچه کوچکتر شاگرد باشید. اینطوری بچه ها یاد می گیرند که در نبود شما هم بتونند همین بازی ها رو با هم بکنند. بچه ها وقتی با هم همبازی میشن، صمیمیت بیشتری بینشون ایجاد می شه و کمتر با هم دعوا می کنند.

البته این نکته مهم رو هم یادمون باشه که مبادا با توجه بیش از حد به یکی از بچه ها، باعث حسادت اون یکی بشیم. حتی اگه فکر می کنید که یکی از اونا مظلوم واقع شده و می خواید ازش حمایت کنید. با این اشتباه شما، هیچوقت صمیمیت بین اونها به وجود نمیاد و همیشه برای جلب توجه شما با هم رقابت می کنند.

در این شرایط معمولا بچه بزرگتر با اذیت کردن بچه کوچک تر توجه شما رو جلب می کنه و بچه کوچک تر هم با گریه و زاری سعی می کنه حمایت شما رو به دست بیاره.

این روزها که موقع ثبت نام مدارسه، خیلی از والدین سوال می کنند که بهتره بچه شون رو مدرسه غیر انتفاعی ثبت نام کنند یا مدرسه دولتی ؟

به نظر می رسه هر کدوم اینها شرایطی داره که بعضیش می تونه مفید باشه و بعضی دیگه نه.

مثلا در مدارس غیر انتفاعی، معمولا کلاس ها خلوت تره و به بچه ها بیشتر توجه میشه و باهاشون بیشتر کار می کنند. معمولا بچه هایی که مدرسه  غیرانتفاعی می رن، تو خونه کمتر نیاز به تمرین دارند و بیشتر درس رو توی مدرسه یاد می گیرند.

ولی این مشکل هم هست که در این مدارس معمولا برای اینکه والدین راضی باشند، به بچه ها بیش از حد آسون می گیرند. هم از نظر درسی و هم از نظر اخلاقی. از طرف دیگه معمولا توی کلاس همه بچه ها از قشر متوسط به بالا هستند و بچه با سطح توقعی بیشتر از بچه های مدارس دولتی بزرگ میشه.

در مدارس دولتی معمولا کلاس ها پرجمعیت تر هستند و ممکنه معلم نتونه به همه بچه ها توجه کافی داشته باشه. اغلب لازمه که والدین هم در منزل با بچه تمرین کنند تا به خوبی مطلب رو یاد بگیره. این موضوع به خصوص برای بچه هایی که مشکل تمرکز دارند و یا بچه هایی که دچار اختلالات یاد گیری هستند و به توجه بیشتری نیاز دارند، یا والدینی که فرصت کافی برای تمرین با بچه رو ندارند، می تونه مشکل آفرین باشه.

ولی حسن این مدارس اینه که اولا هزینه زیادی رو به خانواده ها تحمیل نمی کنه. دوم اینکه به کسی بیش از حد ارفاق نمیشه و معمولا جدی تر از مدارس غیر انتفاعی با بچه ها برخورد می کنند و نظم و انضباط بیشتری دارند.

از طرف دیگه ، تو این مدارس  بچه هایی با سطح اقتصادی مختلف توی یک کلاس هستند و این بچه رو واقع بین تر میکنه.

البته این مطالبی که گفتم، خیلی کلی هستند و در مورد همه مدارس دولتی و یا غیرانتفاعی صدق نمی کنند.

در نهایت، شما پدر و مادر عزیز، با توجه به نکات بالا و بر اساس شرایط زندگی خودتون و ویژگی های فرزندتون می تونید تصمیم مناسب رو در این مورد بگیرند. 

اگه شما هم کودک زیر دوسال دارید، احتمالا این عکس براتون خیلی آشناست.

اکثر بچه های زیر دوسال، موقع جدا شدن از مادر گریه و بی قراری می کنند. گاهی اوقات مادرها برای اینکه جلوی گریه و بهانه گیری بچه رو بگیرند، سرش رو گرم می کنند وبعد یواشکی از خونه بیرون می رن. این روش خوبی نیست. اینطوری بچه همیشه نگرانه که نکنه حالا که من مشغول بازی هستم، مامان بی خبر بره.

بهتره وقتی کاملا آماده رفتن شدید، برید پیش بچه ببوسیدش و خیلی سریع باهاش خداحافظی کنید و برید. یادتون باشه که اگه بچه گریه کرد، نباید برگردید.

بعد از یه مدت بچه کاملا به این روال عادت می کنه و در ضمن به مادرش هم اعتماد  پیدا می کنه.

اگه می خوایم بچه مون اعتماد به نفس خوبی داشته باشه ، لازمه :
1.بچه مونو همونطوری که هست بپذیریم : همه بچه ها با هم فرق دارند و لازمه پدر و مادر فرزندش رو همونطوری که هست بپذیره و همواره در تلاش برای تغییر دادنش نباشه. اگه ساکته یا شلوغه، اگه خجالتی یا اجتماعیه، اگه چاقه یا لاغره 
2. به او عشق بورزیم و این علاقه را با کلام، نوازش، بوسیدن و رفتارمون بهش نشون بدیم
3. اگه کار اشتباهی کرد، به او بگیم که از کارش ناراحت شدیم، ولی هرگز نگیم: «دیگه دوستت ندارم»
4. به او توجه کنیم و برایش وقت بگذاریم: وقتی می خواد با ما حرف بزنه ، چند دقیقه کارمون رو کنار بگذاریم و به او توجه کنیم. با این کار به او می گیم که تو مهمی و من به تو توجه دارم
5. بهش اجازه بدیم کمی ریسک کنه: اگه بچه این جرات رو کرده که یک کار جدید انجام بده، بهش کمک کنید تا در اون کار موفق بشه و اگه نتونست، تشویقش کنید که دوباره تلاش کنه
6. بچه رو مستقل بار بیاریم: بچه های وابسته اعتماد به نفس پایینی دارند
7. کارهای خوبش رو تشویق کنیم
8. دائما از کارهاش ایراد نگیریم. اجازه بدیم بعضی کارها رو به روش خودش انجام بده
9. هرگز او را با کسی مقایسه نکنیم، به خصوص با خواهر و برادرش

برای اینکه فرزندان مستقلی داشته باشیم، لازمه نکات زیر را رعایت کنیم:

1. به بچه اجازه بدیم که خودش انتخاب کنه
می خوای لباس قرمزه رو بپوشی یا بنفشه ؟ آبمیوه می خوری یا چای؟ مشق هات رو الان می نویسی یا بعد از اینکه کمی استراحت کردی؟ 
2. وقتی برای انجام کاری داره تلاش می کنه، تشویقش کنیم
مثلا وقتی داره سعی میکنه لباسش رو بپوشه، صبور باشیم و بدون اینکه از کارش ایراد بگیریم بهش بگیم «از اینکه می بینم خودت می تونی این کار رو بکنی خوشحالم»
3. حریم خصوصی رو رعایت کنیم و بیش از حد ازش سوال نپرسیم
وقتی بچه از مدرسه میاد اونو سوال پیچ نکنیم. بهش فرصت بدیم تا خودش تو یه فرصت مناسب برامون بگه که چه اتفاق هایی افتاده و ما مشتاقانه گوش بدیم. 
4. وقتی سوالی براش پیش میاد و از شما می پرسه فوری بهش جواب ندید، اجازه بدید خودش کمی درباره ش فکر کنه. 
مثلا وقتی می پرسه - مامان بارون از کجا میاد؟ 
جواب بدیم - تو چی فکر می کنی؟
5. بچه رو نا امید نکنیم 
وقتی بچه می خواد کاری رو انجام بده هیچوقت مایوسش نکنیم و بهش نگیم : برای تو سخته، تو نمی تونی، کار بزرگ تر هاست و ... 
به جاش بهش توضیح بدیم که برای رسیدن به هدفش لازمه چه کارهایی بکنه

با تولد نوزاد جدید باید برای برخی تغییر رفتارها در فرزند اول آماده باشیم

یکی از این تغییر رفتارها پس روی و بازگشت کودک به حالت های بچگی است.  ممکن است فرزند شما بعد از تولد نوزاد، خودش را خیس یا کثیف بکند. یا اگر قبلا به راحتی می خوابید، حالا نیاز دارد که حتما برایش لالایی بخوانید تا به خواب برود. برخی از بچه ها تمایل به خوردن پستانک، شیشه وانگشت پیدا می کنند. گاهی بچه حاضر نیست کارهایی که قبلا به تنهایی انجام میداده را انجام دهد و از شما کمک بخواهد. مثلا بگوید که بلد نیستم کفش هایم را بپوشم و یا حتی ممکن است ببینید که دختر شش ساله شما کاملا بچه گانه  حرف می زند.

در صورت مشاهده این تغییرات در کودک بهتر است به جای سرزنش کودک به نکات زیر توجه کنید:

1.    بپذیرید که این پس روی به گذشته یک واکنش عادی در کودکی است که دچار اضطراب شده است.

2.    به این نکته توجه کنید که وقتی فرزند شما می بیند که همه افراد خانواده به نوزاد توجه دارند، گمان می کند که رفتارهای بچگانه نوزاد برای اطرافیان جالب است و با تقلید از او سعی در جلب توجه شما دارد.

3.    تا حد امکان با او مدارا کنید تا بتواند خود را با شرایط جدید وفق بدهد.

4.    کارهایی را که نشانه بزرگ شدن او هست را یادآوری کنیم و احساس خوبمان را از آنها بگوییم. مثلا وقتی نوزاد گریه می کند به کودک بگوییم که «چقدر خوبه که تو بزرگ شدی و می تونی با ما حرف بزنی و دیگه لازم نیست گریه کنی»

5.    زمان هایی را به طور اختصاصی به او توجه داشته باشیم و بدون حضور نوزاد با او حرف بزنیم، بازی کنیم یا قصه بخوانیم.

آدرس لینک مستقیم در اینستاگرام :
 http://instagram.com/p/1VVIOfQrCd/

حس حسادت در کودکان، احساسی طبیعی است اما اگر کودک هر بار بخواهد خودش را با بقیه مقایسه کند دچار مشکلاتی خواهد شد. به همین علت لازم است به کودکتان یاد بدهید که بتواند احساس حسادت خود را کنترل کند. بدین ترتیب نه تنها احساس بهتری خواهد داشت بلکه بهتر می‌تواند با دیگر کودکان برخورد کند و روابط اجتماعی بهتری داشته باشد. 

بسیاری از کودکان فکر می کنند وقتی کسی، از آنان چیزی یا کاری را بخواهد و آنها زیر بار نروند و به خواسته اش تن در ندهند، آن شخص می رنجند یا عصبانی می شود. بدتر از همه اینکه این کودکان خودشان را بدهکار می دانند و سرزنش می کنند!
اما همانطور که می دانید، نمی شود رضایت همه مردم را جلب کرد و هر چه آدم بیشتر تلاش کند ناخوشنودی و رنجش دیگران از او بیشتر می شود تا جایی که مساله سوء استفاده پیش می آید. از آن بدتر اینکه شخص، گرفتار آزردگی از خود یا خستگی و خشم و اندوه و سرخوردگی می شود! در چنین شرایطی آدم متوجه چیز عجیبی می شود: بیش از آنکه به خاطر رشد و پرورش خودش تلاش بکند، توانایی هایش را برای خواسته های دیگران به کار برده است.
کودک باید دریابد لزومی ندارد همواه به خواسته های دیگران، به خصوص آنهایی که عضو خانواده نیستند،تن بدهد. چه بسا افراط در اینگونه رفتارها، موجب بیزاری از خویشتن بشود. بنابراین باید تلاش کرد کودکان حدو مرز رفتار اجتماعی درست و شایسته را بهتر بشناسند و از آن مهمتر، این حد و مرزها را تمرین کنند و در موقع لزوم بتواند از آن استفاده کند.
والدین با روش های مختلف مثل کتاب خواندن، بازی کردن، ایفای نقش و قصه گویی می توانند این مهارت ها را به بچه ها یاد بدهند.