پریسا قیاسی

حس حسادت در کودکان، احساسی طبیعی است اما اگر کودک هر بار بخواهد خودش را با بقیه مقایسه کند دچار مشکلاتی خواهد شد. به همین علت لازم است به کودکتان یاد بدهید که بتواند احساس حسادت خود را کنترل کند. بدین ترتیب نه تنها احساس بهتری خواهد داشت بلکه بهتر می‌تواند با دیگر کودکان برخورد کند و روابط اجتماعی بهتری داشته باشد. 

ریفلاکس معده به مفهوم برگشت محتویات معده به داخل مری می باشد. از شایعترین علایم میتوان به سکسه های طولانی همراه با احساس ناخوشایند و بی قراری در نوزاد حین شیر خوردن و یا بلافاصله بعد از شیر خوردن، خروج شیر از گوشه  لب و در موارد شدیدتر استفراغ شیر و محتویات معده با خروج از دهان و بینی نوزاد، بی قراری و گریه های شدید و طولانی که به سختی فابل کنترل می باشد.
از سایر علایم میتوان به احساس گرسنگی مداوم، تاخیر در آروغ زدن یا آروغ زدن همراه درد، مکیدن شست و انگشتان دست توسط نوزاد، پریدن از خواب همراه با جیغ زدن، ناله کردن در خواب، عرق کردن سر و صورت هنگام شیر خوردن، سردی کف دست و پای نوزاد، رنگ پریدگی در ناحیه صورت و لبها هنگام شروع دردها و آبریزش مداوم از دهان همراه با احساس درد در بلعیدن اشاره نمود.

دربرخورد با این رفتار کودک، به هیچ وجه نباید به جیغ‌های او اعتنا کرد. وقتی یک کودک با جیغ‌زدن یا پرخاشگری به خواسته‌های خود می‌رسد، می‌آموزد که این رفتار را تکرار کند. اگر پدر و مادر به جیغ‌‌زدن فرزندان خود توجه کنند، این رفتار را در او تقویت می‌کنند.

در چنین وضعیتی باید از تکنیک نادیده گرفتن، استفاده کرد. یعنی در کنار او هستیم ولی نه به او نگاه می‌کنیم نه با او حرف می‌زنیم، فقط خودمان را مشغول می کنیم بدون این‌که با او ارتباط برقرار کنیم. این طوری کودک متوجه میشود بدون ارتباط با پدر و مادر، هیچ لذتی برایش وجود نخواهد داشت. اگر این کار را ادامه دهیم رفتار ناپسندش را ترک میکند.

در کنار نادیده گرفتن، باید به تقویت رفتارهای مثبت کودک هم توجه کنیم تا میزان پرخاشگری کم شود. باید کاری کنیم که کودک حس کند راه دیگری نیز وجود دارد که میتواند به پدر و مادرش نزدیک شود و با داد و فریاد به هیچ نتیجه‌ای نمی رسد.

گاهی اوقات والدین با دیدن برخی رفتارها در کودک خود مضطرب می شوند و به دنبال علت رفتار و راه حل های آن می گردند. یکی از این رفتارها، گاز گرفتن است. والدین وقتی می بینند که فرزندشان بچه های دیگر را گاز می گیرد تا اسباب بازی آنها را صاحب شود، یا مادرش را گاز می گیرد تا به بیسکویت مورد علاقه اش برسد و یا با ناراحتی برادر کوچکش را گاز می گیرد، به شدت ناراحت می شوند و  به دنبال روشی برای مقابله با این رفتار ناپسند کودک خود می شوند. 

بسیاری از کودکان فکر می کنند وقتی کسی، از آنان چیزی یا کاری را بخواهد و آنها زیر بار نروند و به خواسته اش تن در ندهند، آن شخص می رنجند یا عصبانی می شود. بدتر از همه اینکه این کودکان خودشان را بدهکار می دانند و سرزنش می کنند!
اما همانطور که می دانید، نمی شود رضایت همه مردم را جلب کرد و هر چه آدم بیشتر تلاش کند ناخوشنودی و رنجش دیگران از او بیشتر می شود تا جایی که مساله سوء استفاده پیش می آید. از آن بدتر اینکه شخص، گرفتار آزردگی از خود یا خستگی و خشم و اندوه و سرخوردگی می شود! در چنین شرایطی آدم متوجه چیز عجیبی می شود: بیش از آنکه به خاطر رشد و پرورش خودش تلاش بکند، توانایی هایش را برای خواسته های دیگران به کار برده است.
کودک باید دریابد لزومی ندارد همواه به خواسته های دیگران، به خصوص آنهایی که عضو خانواده نیستند،تن بدهد. چه بسا افراط در اینگونه رفتارها، موجب بیزاری از خویشتن بشود. بنابراین باید تلاش کرد کودکان حدو مرز رفتار اجتماعی درست و شایسته را بهتر بشناسند و از آن مهمتر، این حد و مرزها را تمرین کنند و در موقع لزوم بتواند از آن استفاده کند.
والدین با روش های مختلف مثل کتاب خواندن، بازی کردن، ایفای نقش و قصه گویی می توانند این مهارت ها را به بچه ها یاد بدهند.